Reč suficit je latinskog porekla, nastala od latinske reči sufficerre, što u prevodu znači – “dovoljno je” ili “dostiže”.
Pojam suficit se najčešće koristi u ekonomiji sa značenjem: višak prihoda u odnosu na rashode, višak u kasi, višak na računu, višak nečega na raspolaganju, u odnosu na potrebe i slično – suprotno od pojma deficita.
Sistematizovan spisak planiranih prihoda i rashoda naziva se budžet. Budžet se planira, najčešće, na nivou jedne godine od strane izvršne vlasti, dok je za usvajanje ovog dokumenta nadležna zakonodavna vlast, odnosno parlament. Po svojoj suštini, budžet je finansijski plan države odnosno lokalne zajednice, s’ tim da se, obavezno, sačinjava i za pravna lica, pogotovo ona koja su u budžetskom sistemu, u smislu da se finansiraju iz budžetskih sredstava. Odredbe budžeta su obavezujuće za državne organe na rashodnoj strani, na koje se odnose i moraju se striktno poštovati, kako u odnosu na planirane namene, tako i u odnosu na planirane iznose sredstava. Svaka izmena već usvojenog budžeta, u iznetom smislu, vrši se tek nakon izmene (rebalans budžeta), koja se vrši po istoj proceduri po kojoj je i usvojen ovaj dokument. Na takozvanoj prihodnoj strani budžeta sadržani su obavezni, tj. zakonom propisani prihodi (porezi, takse, prihodi od naplaćenih kazni, kamata, prodaje javne svojine i slično). Na rashodnoj strani, pak, klasifikovani su držani organi i organizacije odnosno državne institucije – nosioci rashoda (ministarstva, skupština, sudovi i drugi, zakonom propisani, korisnici budžetskih sredstava), s’ tim što, na rashodnoj strani, postoji i klasifikacija po ekonomskim funkcijama (sredstva na ime materijalnih troškova, plata i socijalnih davanja zaposlenih, investicija, subvencija, sredstva namenjena za otplatu dugova, sredstva budžetske rezerve itd).
Postojanjem i trošenjem budžetskih prihoda smanjuju se privatne investicije dok kontrolisani rashodi ostvaruju ekonomske efekte, kroz potrošnju države i usluge koje ista pruža građanima.
Budžetski suficit nastaje zbog neravnoteže između ukupnih prihoda i primanja, s’ jedne i ukupnih rashoda i izdataka, s’ druge strane – na nivou države ili lokalne zajednice.
Sa aspekta funkcionisanja budžetskog sistema, suficit u budžetu države ili lokalne zajedinice znači da su budžetski prihodi veći od budžetskih rashoda, na posmatranom nivou. Drugim rečima to znači da država odnosno lokalna zajedinica ima više raspoloživog novca, u odnosu na vrednost planiranih rashoda za konkretnu budžetsku godinu. Ovakvo stanje budžeta je osnov za stabilnu ekonomsku poziciju države, obzirom na to da se ostvareni višak sredstava može, krajem godine, prebaciti za investicije i slično.
Kako postojanje i finansiranje deficita u budžetu vodi ka inflaciji, tako ima ekonomskih stručnjaka koji smatraju da suficit može predstavljati kočnicu ekonomskoj aktivnosti države, te smatraju da je uravnoteženi budžet najbolja opcija.
U ekonomskoj teoriji i praksi govori se i o suficitu platnog bilansa – to je situacija u kojoj su prihodi iz međunarodnog prometa veći od rashoda iz istog prometa.