Megaloman je pojam grčkog porekla, nastao od grčke reči mégas / mania, što u prevodu znači – pomama, ludilo. U slobodnom govoru, pomenuti termin opisuje osobu koja je uobražena, odnosno teži da veliča sebe i svoje sposobnosti; nekoga ko boluje od “opsesije sopstvene veličine” i onog ko sebe precenjuje. Megaloman, se kao pojam prvi put javlja još 1890. godine u Engleskoj, kao prevod francuske reči – mégalomanie.
Prema stručnoj definiciji, megalomanija spada u grupu mentalnih bolesti koja dovodi do toga da osoba ima veliku i neograničenu vlast, moć ili značaj. Ovo psihološko stanje se uglavnom javlja kao posledica nekog psihičkog poremećaja, manije ili staračke demencije. U psihijatriji, NPD (Narcissistic Personality Disorder) – narciosiodni poremećaj ličnosti, spada u patološka stanja ličnosti i prema statističkim podacima zahvata 1 % od ukupnog broja stanovništva, u kome veći deo čine osobe muškog pola. Megalomanija je prvi termin, vezan za ovaj poremećaj i opisuje se kao oblik teškog stepena egocentrizma kod osoba, a isto tako je i definisana 1968. godine. Takođe, megalomanija se ponekad javlja i u sklopu šizofrenije ili paranoje.
Megaloman je osoba koja uobražava sebe, verujući da je genije, veliki umetnik, naučnik koji nije priznat, mesija ili vojskovođa. On neprestano u sebi nosi velike planove i ciljeve, pored kojih sebe smatra značajnim, važnim i bitnijim u odnosu na druge, obične ljude i okolinu. Megaloman potajno u sebi teži da se vidi i prikaže kao tzv. “Gospodar Sveta”, koji je iznad svih. Megalomanija je jedna od osnovnih karakteristika za veliki broj diktatora, kako u prošlosti, tako i u sadanjosti.
U megalomane se svrstava i poznati italijanski kompozitor Đovani Pjerluiđi de Palestrina, koji je u toku svog života stvorio čak – 94 mise, 65 oratorijuma, 500 moteta, 40 himni, 35 magnifikata, 30 litija i psalama, 160 madrigala i još oko 150 raznih vrsta kompozicija. Pored komponovanja, bavio se i vinima, zemljištem, krznom i trgovinom.
Takođe, za najpoznatijeg megalomana važio je i Josip Broz Tito. Najupečatljiviji primer njegove megalomanije je proslava njegovog rođendana (koja je nastavljena neko vreme i posle njegove smrti), 25. maja svake godine, nazvana “Dan mladosti”. Tog dana su priređivane fešte na čitavoj teritoriji tadašnje SFRJ, od Vardara do Triglava, u kome je učestvovalo na hiljade mladih, izvodeći koreografiju i gimnastičke vežbe. Najistaknutiji omladinci su Titu predavali štafetu, koja je prošla sve republike, u znak rođendanskog poklona. Takođe, u Titovu megalomaniju ulazi i afrička turneja koja je trajala 72 dana, i na koju je krenuo brodom “Galeb”, kada je napunio 70 godina. Na brodu je bila prisutna čitava svita ljudi, uključujući i duvački orkestar, slovenski kvintet, džez orkestar, plesni orkestar, pevače, dirigente i druge. Zanimljiva činjenica je i ta da je Tito na svoja putovanja nosio preko 50 odela, s’ tim što je i gostima određivao kodeks oblačenja u zavisnosti od prilike. Čak je i njegova sahrana, 1980. godine bila u glamuru i važi za jednu od najposećenijih sahrana prošlog veka.
