Grifon (grifin ili grifen) je termin latinskog porekla, nastao od latinske reči griphus, a označava mitološko biće (čudovište), koje se smatralo opasnim bićem, tačnije nekom vrstom demona. U početku, grifon je bio sluga bogova, s’ tim što je vremenom postao biće sa nečistim silama, u kojima je preovladalo zlo, na osnovu čega je postao demon.
Grifon je poreklom sa Istoka, sa teritorije drevnih Skita i smatrao se nepobedivim bićem. Kao što je pomenuto, sa početka, grifon je predstavljao simbol zla, ali je vremenom počeo da gubi taj karaker i postao simbol mudrosti. Grifoni su predstavljani kroz skulpture sa glavom orla i telom lava. Ovaj oblik grifona je verovatno iz razloga što je lav simbolisao kralja životinja, a orao kralja ptica. Takođe, predstavljan je i sa ljudskom glavom i telom lava, glavom bika i telom lava itd., a postojao je u oba pola – muški i ženski grifon. Grifoni muškog pola su u engleskim heraldičnim manoskriptima iz XV veka, nazivani – „Keythong“. Pojedini pisci i slikari su ga opisivali i slikali i sa repom zmije.
Prve skulpture grifona su se pojavile u Egiptu, Asiriji, Vavilonu, Persiji, u Hetitskom carstvu, Fenikiji, Judeji, a kasnije su se pojavljivale i na područjima cele teritorije Grčke, naročito na ostrvu Kritu. Na Kritu su se grifoni pojavljivali u XVII i XVI veku pre nove ere, uglavnom na umetničkim predmetima, a u Sparti i u Rimu u VIII i VII veku pre nove ere. Jedan od najpoznatijih grifona je skulptura Sfinge, napravljena u ženskom obliku, sa telom lava i glavom žene.
Grifoni su, pored vajarstva, bili zastupljeni i u književnosti. Na primer, u Aziji su opisivani kao čudovišta sa telom lava, krilima orla i kandžama, a u Grčkoj literaturi su opisivani kao psi boga Zevsa, koji nisu imali moć lajanja, sa kljunom ptice. Prvi opis grifona je dao Herodot, u prvoj polovini V veka pre nove ere, a u književnosti se grifoni prvi put pominju u Hesiodovim delima. On ga opisuje kao čudovište sa telom lava, krilima orla, koje je nastanjeno na teritoriji severne Azije, gde je čuvao nalazišta zlata i branio teritoriju od tzv. jednookih Arismapana. Eshil u svojim književnim delima grifone naziva – Zevsovim psima, a pisuje ih kao pse ka kljunom ptice.
Na osnovu opisa grifona još od davnina, kao mitološkog bića, danas postoji i vrsta pasa nazvana po njima, koja imaju čupavu dlaku i dugačke klempave uši.
