Opereta je pojam koji se koristi u muzičkoj umetnosti, a podrazumeva muzičko delo, odnosno dramsku radnju koja se izvodi na sceni, predstavljena je kroz sviranje, pevanje, glumu i govor. Sadržaj operete je najčešće u vidu komedije, odnosno komičnog i zabavnog sadržaja. Opereta ima sličnosti sa operom, kao muzičkim oblikom, s’ tim što je pomenuta kraće dužine trajanja i sastoji se od jednog do dva čina. Pored toga, u njen sastav ulazi i uvertira, dueti, horske i orkestarske numere, dirigenti, kostimografi, scenografi, reditelji itd. U Francuskoj opereta je poznata kao – Opera bouffe, u Italiji kao – Operetta, u Austriji kao – Opereta, u Španiji – Zarzuela, u Engleskoj kao – Comic opera itd.
Opereta je nastala sredinom XIX veka (tačnije, 1839. godine), u Parizu, kao “sledbenik” francuskog oblika komične opera (“Opera komik”). Nedugo zatim, opereta počinje da se izvodi i na bečkim scenama. Za osnivača operete, smatra se operski kompozitor – Žan Ofenbah, s’ tim što je prvu operetu napisao Floriman Erve (pevač, kompozitor, dirigent i pozorišni slikar). Ofenbahove najpopularnije operete su “Orfej u podzemlju”, iz koje je poznata melodija “Kan – Kan”. Slušajući i gledajući operu, Ofenbah je uočio nekoliko detalja koje je želeo da promeni. Naime, on je, obzirom na to da su opera bile duge i sa tužnim krajem, a i sa jako skupim ulazinicama, osmislio da napravi novi muzički oblik, koji je sličan operi, s’ tim što bi imao zabavni i komični sadržaj, a i trajao bi kraće. U početku se nije proslavio od strane podrške svojih kolega, ali je bio uporan i snalazio se, tako što je iznajmljivao pozorišta sa malim brojem izvođača. To je urodilo plodom, tako da je Ofenbah postao jedan od najznačajnijih i najbogatijih francuskih kompozitora. Tematiku svojih operetta je nalazio u svakodnevnom životu Parižana, davao im komičan sadržaj, a čak je i ubacivao i parodije koje su bile vezane za poznate ličnosti Francuske. Opereta, nedugo posle Pariza, počinje da se prikazuje i u Beču, a bečka publika ju je vrlo brzo pozitivno prihvatila. Najpoznatiji bečki predstavnik operete bio je Johan Štraus Mlađi, sa svojom najpoznatijom operetom – “Slepi miš”. Čitav jedan vek, opereta se razvijala samo u dva centra muzike – Parizu i Beču. Prva opereta je bila izvedena 1853. godine u Parizu, a njen završni put je ovekovečen 1954. godine, operetom “Ledi”, autora Kalmana Arizona.
Najpoznatije operete Francuske su: “Orfej u podzemlju” (1858), “Lepa Helena” (1864) i “Pariški život” (1866) od Ofenbaha; u Beču – “Boccaccio” (1879, Suppea), “Student prosjak” (1882, Millocker), “Šišmiš” (1874) i “Bečka krv” (1899) – Štraus; u Engleskoj – “Brod Nj.V. Pinafore” (1878), “Mikado” (1885), “Persijska ruža” (1899); u Sjedinjenim Američkim državama – “Princ student” (1924) itd.
