Kirbaj je termin nemačkog porekla, a u naš jezik je ušao u vidu tuđice (iz germanizma). Termin kirbaj je nastao od nemačke reči kirchweih (kirche – crkva, weihe – posveta), koja u prevodu znači – blagoslov crkve ili crkvena slava. Generalno govoreći, kirbaj predstavlja veliku crkvenu svečanost određenog naseljenog mesta.
Svako selo uglavnom ima svoj kirbaj koji proslavlja, a sama svečanost i određeni dan je posvećen svecu koji predstavlja zaštitnika tog mesta. Na taj dan se organizuju velika svečanost i slavlje.
U davnim vremenima, kirbaj je bio popularniji i skoro svako naselje je imalo svoju tzv. proslavu (kirbaj), dok je danas ta tradicija počela da jenjava.
Na dan kirbaja su rođaci, prijatelji i poznanici dolazili iz svog, u mesto koje proslavlja.
Ova svečanost se spremala i po nekoliko dana unapred, a domaćinstva su čak obnavljali nameštaj i renovirali kuće krečeći i slično.
Takođe, znano za kirbaj je da se spremala bogata trpeza, koja je obilovala raznovrsnim jelima i pićem.
Posebno se isticalo crkveno dvorište, kao epicentar događaja. U čast kirbaja, u njemu su se skupljali meštani, kao i gosti, dok bi posle crkve slavlje nastavljano po domaćinstvima.
Tog dana u crkvenom dvorištu su se okupljali prodavci igračaka, slatkiša, postavljane su vrteške, luna parkovi, organizovali su se manji folklorni nastupi, koncerti i slično.
Danas su pojedina mesta i dalje zadržala proslavljanje kirbaja, koji je ostao jedan od najvažnijih događaja u godini. Kirbaj, kao termin se upotrebljava najčešće u Slavoniji, dok se na primer, na području Srbije, ovakva svečanost naziva – proslava.
