Inertnost spada u pojmove latinskog porekla, od latinske reči iners / inertis, a označava tromost i ljenost. Inertnost se kao pojam najčešće upotrebljava u fizici kao nauci, u smislu značenja da neko telo miruje ili se pravolinijski kreće. Šire gledano, inercija odnosno tromost spada u jednu od osnovnih osobina svih tela u svemiru koja u sebi sadrže masu (“Masa je mera inertnosti fizičkih tela”). Ovo stanje je pokazao Isak Njutn, svojim Zakonom inercije, u kojem se određeno telo protivi promeni stanja svoga kretanja, što znači da bi se u telu promenio smer brzine, intezitet i pravac, a da na sve to mora da deluje sila.
Pojam inertnosti se javlja i u podeli otpada na: bezopasan, interan i opasan otpad, gde inertan otpad spada u onaj koji ne može da se rastvori, ili da sagori. Ovakav otpad nema loš uticaj na životnu sredinu, jer nije biološki razgradiv, i zbog toga ne utiče loše na druge materije sa kojima dolazi u kontakt.
U svakodnevnom životu se srećemo sa ovim terminom, kada govorimo o osobama koje su najčešće – lenje i pasivne. Faze koje osoba u sebi nosi, faza pasivnosti, nedostatka energije ili lenjosti su skoro svima poznate. Sama inertnost, ukoliko se ne radi na njoj, da se ublaži ili spreči, ili pak izbegne u potpunosti, može određenu osobu dovesti i do oblika depresije, čak i do veće inertnosti. Život bez podsticaja i energije postaje inertan, a samim tim i osoba koja takvim životom živi.
Zakon inercije u fizici
Zakon inercije u fizici kao nauci, počinje od toga da je masa jedna od osnovnih karakteristika fizičkih tela, odnosno materije. Masa je stalna, odnosno nepromenljiva veličina sa oznakom – “m”, a osnovna jedinica za merenje mase u SI sistemu je kilogram (kg). Pre Isaka Njutna, ovaj pojam je, u XVII veku proučavao i Galilej, i on pojam inercije definiše na sledeći način: “Sva tela ostaju u stanju mirovanja ili ravnomernog pravolinijskog kretanja ako na njih ne deluje sila”. Inercija je, po njemu, pojava do koje dolazi kada se brzina naglo promeni (na primer, naglo kočenje, naglo pokretanje i slično), te tada svako telo treba da teži da zadrži svoje prethodno stanje u kojem je bilo. Isak Njutn je svojim Zakonom o inerciji jasno definisao pomenuti pojam: “Svako telo zadržava stanje mirovanja ili ravnomernog pravolinijskog kretanja, sve dok ga neka sila ne natera da to stanje promeni.”