Bedevija je reč arapskog porekla, vodi se kao turcizam (s’ obzirom da su je Turci preuzeli od Arapa), sa izvornim značenjem: rasna kobila, odnosno kobila dobre pasmine – sorte, dok se, u figurativnom smislu, ovaj termin koristio za označavanje, pre svega krupne, visoke, ali i lepe žene.
Iako je, za turskog „vakata“, termin bedevija bio korišćen pretežno u izvornom značenju i kao takav se pominje u mnogim epskim pesmama (čuvena je „sura bedevija“ iz pesme Kraljević Marko i Filip Madžarin), vremenom se sve više počeo koristiti i u pomenutom, prenosnom, značenju.
U patrijarhalnoj Srbiji za vreme turske vladavine, porodični odnosi funkcionisali su na sasvim drugačijim osnovama, u odnosu na drugu polovinu XIX veka, upravo pod uticajem turskih običaja i tradicije. Muško – ženski odnosi su je odvijali u običajnim okvirima, na krajnje zatvoren, netransparentan način. Ovakav pristup važio je posebno kod iskazivanja komplimenata, ali i u suprotnom smeru – u situacijama kada se o ženama razmišljalo ne baš pohvalno, odnosno kada se htela istaći neka loša osobina. Negde između XIX i XX veka nasatali su brojni izrazi, koji su, poput termina bedevija, svaki na svoj način, opisivali ženu toga doba, kao što je – rospija, karakondžula, oštrokonđa, alapača, kalaštura i slično.
Sagledavajući etimološko značenje, nije najjasnije da li je bedevija predstavljala kompliment, ili muško – šovinistički pristup ženi koja je fizički superiornija od svog muškarca? Imajući u vidu izvorno značenje, moglo bi se zaključiti da je istina negde na sredini, s’ obzirom na poređenje sa najlepšom mogućom pasminom, koja je prosečnom turskom ratniku, neretko značila mnogo više od žene!
Kult Bedevije, jedan je od islamskih pravaca, koji nije nastao za života savremenika Proroka Muhameda i koji se ne može svrstati ni u jedan od osnovnih pravaca, grupa i podgrupa ove verske grupacije. Osnovao ga je Ahmed el Bedevi, u XIII veku. Iako bez jasne doktrine i istaknutih pripadnika, ovaj kult i njegovi predstavnici često su bili cenzurisani od strane uleme.
