Amanet je pojam turskog porekla, nastao od turske reči emanet, ali se često može sresti i u srpskom jeziku, te se može reći da je, praktično, amanet i domaća srpska reč, koja se vekovima unazad koristi u istom značenju. Naime, amanet kao svoje osnovno značenje ističe – poveravanje (nekome) na čuvanje određeno dobro sa ciljem da bude sačuvano, sve u znak poverenja. Pored ovog pomenutog izvornog značenja, amanet se tumači i kao – pošiljka sa označenom vrednošću; verenički prsten (kao dar / poklon); amajlija; poslednja želja; zavet; zaveštanje; preporuka; zalog itd.
Među narodom, na našim područjima, amanet se odnosi na zaveštanje ili testament koji se ostavlja usmeno ili pismeno. Običaj je, kao i pravilo, da amanet ostavlja, odnosno, izvršava otac, na samrti. On svojoj porodici ostavlja savete, želje, uputstva i naredbe, što sveobuhvatno označavaju – amanet. U našem narodu se amanet roditelja veoma poštuje, naročito kada je amanet u skladu sa hrišćanskim moralom. U slučaju da se amanet odnosi protiv nekoga ili je štetan, on se ne mora ispoštovati i ispuniti. U takvim situacijama, osobe koje su dobile amanet se često savetuju sa sveštenim licem.
U „Rečniku stranih reči“, autora Anića, amanet je ono što se ostavlja nekome na čuvanje, negovanje ili izvršenje (zavet, zalog). Može biti nasledstvo, a i darovi za venčanje. Amanetnik je naziv za knjigu koja služi za upisivanje poštanskih amanita ili protokol koji sadrži određene administrativne oznake. Amanet pored svog osnovnog značenja uz sebe sadrži i dosta sinonima, među kojima su i sledeći – oporuka, zavet, obećanje, zaveštanje, reč itd.
Na osnovu ove reči je u skorije vreme komponovano par pesama, kao i snimljen film “Amanet”, 2015. godine. Pomenuti film predstavlja debitantno ostvarenje reditelja Nemanje Ćipranića. Film je premijerno prikazan 2015. godine na 39. Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji, a svoju svetsku premijeru je doživeo iste godine u Montrealu.
